Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Πασχαλινό μπαζάρ


Στα πλαίσια δραστηριοτήτων του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων  σας ενημερώνουμε ότι θα διοργανώσουμε Πασχαλινό μπαζάρ.Όσοι επιθυμείτε να  συμμετάσχετε στην προσπάθεια  του Συλλόγου μπορείτε να δηλώσετε την συμμετοχή σας με τους εξής τρόπους.
Τηλεφωνικά: 
 Πόπη Κουτσούρη  τηλ: 22340 -49321
Μαρία Βασιλείου 69817-36825
Ηλεκτρονικά με e-mail:
syllogos.dimotikou.ktithorea@gmail.com

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Καραγκιόζης, ο σοφός λαϊκός ήρωας

Χθες τα παιδιά του δημοτικού Κάτω Τιθορέας παρακολούθησαν στην αίθουσα εκδηλώσεων μία παράσταση Καραγκιόζη.
Ποιος είναι όμως ο Καραγκιόζης; 


Ο πασίγνωστος λαϊκός ήρωας του ελληνικού
θεάτρου σκιών , του αγαπημένου μας Καραγκιόζη, δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη και υπάρχουν πολλές απόψεις  για την πατρότητα του. Η ιστορία της δημιουργίας του βασίζεται σε προφορικές παραδόσεις από τις οποίες η πιο διαδεδομένη
αναφέρεται στον γνωστό θρύλο του Καραγκιόζη και του
Χατζηαβάτη που ζούσαν στην Προύσα.

Ο Χατζηαβάτης ήταν εργολάβος οικοδομών και είχε αναλάβει να χτίσει το σαράϊ του πασά της Προύσας.
Πήρε στο γιαπί εργάτες και αρχιμάστορα έβαλε τον Καραγκιόζη που ήταν μαραγκός, μα είχε μυαλό πρωτομάστορα. Ο πασάς είδε ότι το σαράϊ αργούσε να τελειώσει κι εφοβέρισε τον Χατζηαβάτη πως θα τον θανατώσει. Ο Χατζηαβάτης φοβήθηκε και φανέρωσε στον πασά ότι φταίχτης ήταν ο Καραγκιόζης που έλεγε αστεία στους μαστόρους και γελούσαν.
Ο πασάς φοβέρισε και τον Καραγκιόζη αλλά εκείνος εξακολούθησε να αστειεύεται. 
Έτσι ο πασάς τον θανάτωσε.
Όλοι αγανάχτησαν με τον άδικο σκοτωμό του Καραγκιόζη κι ο πασάς για να ημερέψει τον λαό έχτισε ένα ωραίο μνημείο στην Προύσα κι έθαψε εκεί τον Καραγκιόζη με μεγάλες
τιμές.
 Η αδικία όμως αυτή κόστισε πολύ στον πασά κι αρρώστησε βαριά.
Οι άλλοι αγάδες για να διασκεδάσουν τον πασά έφεραν τον Χατζηαβάτη στο σαράϊ να του λέει τα χωρατά του Καραγκιόζη.

Μια μέρα ο Χατζηαβάτης έκοψε έναν χάρτινο Καραγκιόζη, τέντωσε ένα πανί που το φώτισε κι έδωσε παράσταση Καραγκιόζη.
 Ο πασάς ευχαριστήθηκε τόσο που του έδωσε άδεια να παίζει παραστάσεις όπου θέλει. Λέγεται, λοιπόν, πως έτσι δημιουργήθηκε ο Καραγκιόζης.                                                                                                                                                                                

                                             Υπάρχει όμως και ακόμα ένας θρύλος για τον Καραγκιόζη που 
αναφέρεται στην ιστορία ενός Έλληνα από την Ύδρα  του Γ. Μαυρομάτη και τοποθετείται χρονολογικά περίπου τον 18ο αιώνα. Ο Μαυρομάτης, λέγεται ότι ήλθε στην Τουρκία από την Κίνα με το
θέατρο σκιών του. 
Αποφασίζοντας να εγκατασταθεί πλέον μόνιμα στην Πόλη, προσάρμοσε τόσο τη ζωή του όσο και το θέατρό του στα ήθη των Τούρκων.
  Έτσι, ονόμασε τον πρωταγωνιστή του Καραγκιόζ, προέκταση στα ελληνικά Καραγκιόζης, που στα τούρκικα σημαίνει μαυρομάτης.
 Ο Μαυρομάτης πέθανε στην Τουρκία και πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε βοηθό του τον Γιάννη Μπράχαλη, τον πρώτο καλλιτέχνη του είδους που έφερε τον Καραγκιόζη στην Ελλάδα.
Οι πρώτες ιστορικά βεβαιωμένες πληροφορίες για το θέατρο του Καραγκιόζη εντοπίζονται στα μέσα του 17ου αιώνα και μας τον παρουσιάζουν να εκφράζει εικόνες από την ζωή των Τούρκων.
 Πολλοί υποστήριξαν ότι ο Καραγκιόζης μας ήταν τούρκικο θέατρο, όμως, όποιος γνωρίζει τον πνευματικό χαρακτήρα των λαών που ζούσαν μέσα στην τουρκική αυτοκρατορία, δύσκολο να φαντασθεί Τούρκο  ή Εβραίο ή Αρμένη για δημιουργό του Καραγκιόζη και μάλιστα εμπνευσμένο από τη ζωή δυο
Ελλήνων: του Χατζηαβάτη και του Μαυρομάτη.

 Απλώς, η εντύπωση δημιουργήθηκε γιατί, μετά την εμφάνιση του Καραγκιόζη, η τουρκική κυριαρχία απλώθηκε σ'όλες τις χώρες της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και επόμενο ήταν το θέατρο σκιών να πάρει μορφή και έκφραση σύμφωνα με τις νέες κοινωνικές συνθήκες.
Ήταν, επομένως, λογικό οι ακόλουθοι τέσσερις σχεδόν αιώνες της τουρκοκρατίας να έχουν σαν αποτέλεσμα να ξεχασθεί τόσο πολύ η ελληνικότητά του, ώστε οι περισσότεροι ερευνητές να χαρακτηρίζουν τον Καραγκιόζη σαν τούρκικο θέατρο σκιών. Παρουσίαζε την τούρκικη ζωή ο Καραγκιόζης επειδή μέσα στην τουρκοκρατία διαμορφώθηκε και προς τους Τούρκους κυρίως απευθυνόταν. Ήταν ανάγκη, επομένως, να καλυφθεί με τούρκικο όνομα ο κεντρικός του ήρωας, γιατί διαφορετικά ήταν αδύνατον να ελέγχει τα φαινόμενα και τους τύπους της τούρκικης κοινωνικής ζωής.

Η κοινωνική ιστορία του Θεάτρου Σκιών
Το Θέατρο Σκιών έστησε το τσαντίρι του στα μοναστήρια, στους τεκέδες, αλλά και στα εργαστήρια των βιοτεχνών του Παζαριού, που έγινε το επίκεντρο της πόλης σ'όλη την Ανατολή.
Εδραίωσε μιαν ισότιμη σχέση και διαλεκτική ανάμεσα στην πόλη και στην ύπαιθρο και διαχώρισε όλες τις κοινωνικές ομάδες της οθωμανικής επικράτειας σε τρεις "τάξεις", ανάλογα με τη θέση που έπαιρνε το κάθε άτομο στην παραγωγή:
α) στην τάξη των "ανθρώπων του σπαθιού", όπου κατατάχθηκαν οι εμπειροπόλεμοι των φυλών του βουνού και της ερήμου, κτηνοτρόφοι και διαμετακομιστές,
β) στην τάξη των "ανθρώπων του σφυριού και του δρεπανιού", όπου κατατάχτηκαν οι βιοτέχνες της πόλης και των κεφαλοχωρίων καθώς και οι καλλιεργητές των κάμπων και
γ) στην τάξη των "ανθρώπων της πένας", στην οποία κατατάχτηκαν τα μέλη της μουσουλμανικής και χριστιανικής ιεραρχίας, που αποτέλεσαν τη νομοθετική, δικαστική, διπλωματική και αργότερα διοικητική υπαλληλία και γραφειοκρατία.





Ο Καραγκιόζης ο Τσιγγάνος, έγινε σύμβολο των ανθρώπων του σφυριού, των βιοτεχνών του Παζαριού γενικά. Ο Χατζηαβάτης έγινε το σύμβολο των γραμματιζούμενων, των ανθρώπων της πένας κι ο Μουσταφάς ο Μπεκρής, σύμβολο των πολεμιστών που είναι συνέχεια μεθυσμένοι από τη δύναμή τους.
Ο Καραγκιόζης δεν ήταν τουρκικός όπως γράφτηκε συχνά. Το Παζάρι ήταν και ελληνόφωνο και τουρκόφωνο κι ο Καραγκιόζης παιζόταν από την αρχή που εμφανίστηκε και στις δύο γλώσσες του Παζαριού: και στην ελληνική λαϊκή και στην τούρκικη λαϊκή γλώσσα. Καλλιεργούσε τη διαλογική συζήτηση. Δίδασκε στους θεατές το
διάλογο, το παζάρεμα, τις έξυπνες ατάκες και το λογοπαίγνιο που επιτρέπει στον καθένα να είναι ετοιμόλογος.
Αυτή η μορφή του Οθωμανικού Θεάτρου Σκιών που γεννήθηκε στη Μικρασία και στην Κωνσταντινούπολη, κυριάρχησε παντού, σε όλη την Ανατολή, στα Βαλκάνια και στη Βόρεια Αφρική. Και απ'αυτήν θα προκύψουν αργότερα οι εθνικές
μορφές του Θεάτρου Σκιών, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στη Ρουμανία, στη Γεωργία, στο Ιράκ, στη Συρία, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη, στην Τυνησία, στην Αλγερία αλλά και στην Ευρώπη.
Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο Καραγκιόζης δεν ήταν άγνωστος στην Ελλάδα πριν από την Απελευθέρωση. Μάλιστα
λέγεται ότι, τον καιρό που ετοιμαζόταν η επανάσταση, το θέατρο αυτό χρησίμευε σαν τόπος συνάντησης των αρχηγών της που κατάστρωναν εκεί τα σχέδιά τους δίχως να τους υποψιαστούν οι Τούρκοι.
Παιζόταν, βέβαια, στην ελληνική γλώσσα αλλά αποτελούσε θέαμα ακατάλληλο, χυδαίο ενώ τα βασικά του στοιχεία ήταν τούρκικα. Επρόκειτο άλλωστε για θέατρο που περιόδευε από περιοχή σε περιοχή ξεκινώντας κυρίως από την Πόλη. Μετά την απελευθέρωση, ο Καραγκιόζης εγκαθίσταται μόνιμα στην Ελλάδα και από τις αρχές πλέον του 1900 μπορούμε να μιλάμε για καθαρά ελληνικό Καραγκιόζη.

Σήμερα, η θεατρική αυτή παράδοση συνεχίζεται με ενδιαφέρον από διάφορους παίκτες σε όλη την Ελλάδα, μα και στο εξωτερικό και οι θεατές εξακολουθούν να την δέχονται με μεγάλη αγάπη και απέραντη νοσταλγία. Πρόκειται για μια κληρονομιά πολύτιμη που δεν πρέπει να χαθεί και αξίζει γιατί ο ήρωας της είναι ο καθρέφτης της γνήσιας ελληνικής
ψυχής.
Φιγούρες του ελληνικού Θεάτρου Σκιών
 Ο Καραγκιόζης: Είναι ο ιδανικός τύπος του φτωχού Έλληνα, του τόσο φτωχού που έχει πια απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Είναι αγαθός, σκληρός καμιά φορά στ' αστεία του, αλλά καλόκαρδος στο βάθος. Γεμάτος τεμπελιά και αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση ν'ανακατεύεται σε όλα. Τον ενδιαφέρει κάθε τι που γίνεται γύρω του, όλους τους πειράζει και τους κοροϊδεύει και
προ πάντων τον ίδιο τον εαυτό του. Το χέρι του είναι εξαιρετικά ευκίνητο και υπερβολικά μακρύ, για σκηνικούς λόγους, για να μπορεί να ξύνει την πλάτη του και το κεφάλι του ή για να χειρονομεί. Επίσης έχει συμβολική σημασία γιατί εκπροσωπεί το έξυπνο πνεύμα του. Καρπαζώνει προθυμότατα, δέρνει αλλά και δέρνεται. Είναι ευφυολόγος, ετοιμόλογος και αστείος, ποτέ όμως γελοίος. Δεν είναι ταπεινός, ούτε όταν δέρνεται. Το δέχεται κι αυτό σαν μια κακοτυχία του και σαν συνέπεια της κακοκεφαλιάς του, με την ίδια εύθυμη εγκαρτέρηση και το ίδιο ειρωνικό του κέφι.
 Ο Χατζηαβάτης: Ο τύπος του ραγιά που ζει ακόμα με την ανάμνηση της τουρκοκρατίας. Παμπόνηρος, ανήσυχος για όλα, αδύνατος, δειλός και κόλακας, κυρίως απέναντι στους ισχυρούς. Προσποιείται τον μισοκακόμοιρο ενώ ο νους του δουλεύει και ειδικά στις βρομοδουλειές. Από την άλλη πλευρά, εκπροσωπεί τον τύπο του βιοπαλαιστή αστού. Το επάγγελμά του είναι τελάλης, μεσίτης και ταχυδρόμος που εκτελεί παραγγελίες του μπέη και του πασά. Ωστόσο είναι ευγενικός, αξιοπρεπής και αξιόπιστος. Οικογενειάρχης, αν και δεν παρουσιάζεται αυτό ποτέ στη σκηνή, είναι πιο μορφωμένος κοινωνικά από τον Καραγκιόζη και γνωρίζοντας καλύτερα τον κόσμο προσπαθεί πάντα να διορθώνει τον
φίλο του ή να τον δασκαλεύει.
 Μπαρμπα - Γιώργος: Εκπροσωπεί τον βουνίσιο έλληνα, τον γνήσιο ρουμελιώτη που ο χαρακτήρας του παρέμεινε αδιάφθορος μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Είναι τύπος αγαθός, ηθικός και δυνατός. Καμαρώνει που είναι θείος του Καραγκιόζη και γι'αυτό του προσφέρει στοργικά την προστασία του.
Ένας από τους πιο γνωστούς τροβαδούρος του θεάτρου σκιών ήταν ο Ευγένιος Σπαθάρης.
Στην εκπομπή Ιχνηλάτες με τον Δαυίδ Ναχμία στο  τέλος του αποσπάσματος ρωτάει ο δημοσιογράφος τον Σπαθάρη.
 Πως αισθάνεστε που κάποιος  χρησιμοποιεί το όνομα του Καραγκιόζη σαν ύβρη.

Ο Σπαθάρης απαντά: Εγώ θα του έλεγα μακάρι να είχα την σοφία του Καραγκιόζη και ας με έβριζες.




Πολλές από τις πληροφορίες για τον Καραγκιόζη προέρχονται από το Σπαθάρειο Μουσείο

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Τα Θεοφάνια


Οι μέρες περνούν και τελευταία μέρα για τις διακοπές των Χριστουγέννων είναι τα Θεοφάνεια.

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που γράφει ο Δημήτριος Μόσχος, Λέκτορας Γενικής Εκκλησιαστικής Ιστορίας Τμήματος Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
«Στις 6 Ιανουαρίου κλείνει ένα πλουσιότατο σε λατρευτικά δρώμενα, παραδοσιακά έθιμα και μακραίωνες συνήθειες Δωδεκαήμερο, που συνδέεται με κεντρικά στοιχεία του χριστιανικού Ευαγγελίου: την κατά σάρκα γέννηση, την Περιτομή και τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού, που είναι βασικοί σταθμοί της Ενανθρώπησης του Θεού στον κόσμο. Παράλληλα, την 1η του έτους εορτάζεται και η μνήμη του μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας, Βασιλείου αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας.
 Ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων κάνουν το διάστημα αυτό έναν πόλο εορταστικό και λατρευτικό στην καρδιά του χειμώνα, που συμπληρώνεται από τον αντίστοιχο εαρινό, δηλαδή εκείνον των πασχαλίων εορτών. Πώς προέκυψε όμως ιστορικά το εορταστικό αυτό σύμπλεγμα;
1. Η αρχή των Θεοφανίων
Για τις εορτές και τη λατρεία των πρώτων Χριστιανών οι πηγές μας είναι βέβαια τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, κατόπιν οι λεγόμενοι Αποστολικοί Πατέρες, που υπήρξαν μαθητές και “ακουσταί” των Αποστόλων, όπως ο Ιγνάτιος Αντιοχείας, ο Κλήμης Ρώμης και άλλοι, και κατόπιν άλλοι χριστιανοί συγγραφείς του 2ου και 3ου αιώνα, καθώς και κείμενα κανόνων, προτροπών και διδαχών που γράφτηκαν τότε.
Σ’ αυτά ξεχωρίζουμε το Πάσχα και την κυριακάτικη Θ. Λειτουργία, τις καθημερινές προσευχές και το βάπτισμα των νέων Χριστιανών, που γινόταν ομαδικά το Μέγα Σάββατο το βράδυ. Για την περίοδο αυτή, του χειμώνα, η πρώτη μαρτυρία που έχουμε είναι του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως στο δεύτερο μισό του 2ου αιώνα (δηλαδή 150-210), που μας πληροφορεί ότι οι οπαδοί του Βασιλείδη (που ήταν της αίρεσης των Γνωστικών) γιόρταζαν την ημέρα “του βαπτίσματος του Κυρίου” με αγρυπνίες και αναγνώσματα, χωρίς όμως να συμφωνούν όλοι για την ημερομηνία – άλλοι την τοποθετούσαν στις 6 κι άλλοι στις 10 Ιανουαρίου.
΄Οπως συμπεραίνουν νεώτεροι ειδικοί, από το διάστημα αυτό, ξεκινώντας ίσως από την Αλεξάνδρεια, μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα σ’ όλη την Ανατολή, την 6η Ιανουαρίου εορταζόταν μια τριπλή εορτή: η γέννηση του Χριστού, η προσκύνηση των μάγων και η βάπτισή Του. Η λέξη “Επιφάνεια” καλύπτει και τις τρεις εορτές, είναι η φανέρωση του Θεού ως βρέφους στους ανθρώπους γενικά και στους Μάγους ειδικά, η φανέρωση της Θεότητας στον Ιορδάνη με τη συμμαρτυρία του Πατρός και του Πνεύματος. Γιατί όμως στις 6 Ιανουαρίου;
Η προέλευση, πιθανότατα, είναι εξωβιβλική: είναι γνωστό, ότι αιγύπτιοι λάτρεις ενός μυστηριακού θρησκεύματος εόρταζαν την εμφάνιση του Χρόνου ή Κρόνου μέσα από τα νερά του Νείλου στις 6 Ιανουαρίου. Αυτή ήταν μια από τις πολλές ειδωλολατρικές “Επιφάνειες”. Είναι φανερό ότι οι Χριστιανοί ξεκίνησαν στην Αίγυπτο να δίνουν τη δική τους απάντηση για το ποια είναι η πραγματική “Επιφάνεια” του Θεού μέσα από τα νερά: αυτή του βαπτιζομένου Ιησού. Με το παράδειγμά Του και την εντολή Του αργότερα για βάπτιση των πιστευόντων όχι μόνο πλέον “εν ύδατι” (όπως στην θρησκευτική πρακτική πολλών ανατολικομεσογειακών θρησκειών, όπου το λιγοστό νερό θεωρείται πάντα θεόσταλτο καθαρτήριο), αλλά και “εν Πνεύματι”, ο Χριστός αναδείκνυε τη μοναδική ιστορική “Επιφάνεια” του Θεού σε μια ιστορία ευθύγραμμη, που δεν επαναλαμβάνεται. Αντίθετα, η “Επιφάνεια” των νερών ή του θεού-Ηλίου (solis invicti) στη Δύση, κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, ήταν η αποθέωση της κυκλικής φυσικής ροής του κόσμου.
2. Η ανάδειξη της ημέρας των Χριστουγέννων
Το βέβαιο είναι ότι μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα τα Θεοφάνια ή “Φώτα” ή Επιφάνεια εμπεριείχαν και την εορτή των Χριστουγέννων, ένας συνδυασμός που απαντά ακόμη και σήμερα στο εορτολόγιο της Αρμενικής Εκκλησίας. Την εποχή του Μ. Βασιλείου (+ 379) και του Γρηγορίου του Θεολόγου μαρτυρούνται στη Μικρά Ασία οι πρώτες περιπτώσεις χωρισμού των δύο εορτών, όπου τα Χριστούγεννα άρχισαν να εορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου από επίδραση της Εκκλησίας της Ρώμης.
Στη Ρώμη είχε αρχίσει από τις πρώτες δεκαετίες του 4ου αιώνα (περί το 330-340) ο εορτασμός των Χριστουγέννων ως απάντηση στα ειδωλολατρικά Βρουμάλια ή Σατουρνάλια, που ήταν η λατρεία του αναγεννώμενου Ηλίου, όταν (περισσότερο εμφανώς στα βορειότερα κλίματα) άρχιζε να ξαναμεγαλώνει η μέρα, μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Οι Χριστιανοί στη λατρεία του «ξαναγεννημένου Ήλιου» του φυσικού κύκλου, απαντούσαν με τη γέννηση του «νοητού Ηλίου της Δικαιοσύνης». Περί το 375 άρχισαν να εορτάζονται τα Χριστούγεννα και στη Συρία και το 386 ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πρεσβύτερος στην Αντιόχεια, εξέφρασε στο Λόγο του “Εις την γενέθλιον ημέρα του Σωτήρος” τη χαρά του, που επιτέλους η 25η Δεκεμβρίου μπήκε επίσημα στο εορτολόγιο της πόλης. Μέχρι το 432 η εορτή είχε φθάσει και στην Αλεξάνδρεια.
Ενώ στη Δύση τα Επιφάνεια συνδέονται μέχρι σήμερα, κυρίως, με την προσκύνηση των Μάγων, στην Ανατολή εξακολούθησαν να εορτάζονται με μεγάλη λαμπρότητα: στα Ιεροσόλυμα την εποχή εκείνη, μας πληροφορεί το Οδοιπορικό της Αιθερίας (ταξιδιωτικός οδηγός μιας ευσεβούς Μαυριτανής κυρίας στα τέλη του 4ου αιώνα) ότι επί μία εβδομάδα μετά τις 6 Ιανουαρίου τελούνταν μία Λειτουργία κάθε μέρα σε συγκεκριμένους μεγάλους ναούς της πόλης από τον επίσκοπο ή μοναχούς.
Οι γνωστές σε όλους μας ευχές του Μεγάλου Αγιασμού έχουν σαφώς εξορκιστικό χαρακτήρα και καταδεικνύουν το θρίαμβο της νίκης του ενανθρωπήσαντος Υιού του Θεού (άρα, τελικά, του ανθρώπου, που ενώνεται με το Θεό) πάνω στον “γκρίζο” κόσμο πνευμάτων, κακοποιών στοιχείων, αοράτων “αρνητικών” δυνάμεων (όπως λέμε σήμερα) κλπ. Πολύ σωστά έχει, λοιπόν, συνδεθεί στη λαϊκή αντίληψη η έξωση των καλικαντζάρων ή “παγανών” με τον αγιασμό των υδάτων. Βαθμιαία, το διάστημα των 40 ημερών πριν τα Χριστούγεννα και των 40 ημερών μετά, μέχρι την Υπαπαντή, έγινε μια λαμπρή εορταστική αλυσίδα, που στις μέρες μας έχει, δυστυχώς, εκφυλιστεί σε άλλοθι καταναλωτισμού».
Το άρθρο είναι από  την σελίδα 24 γράμματα

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

e-coli το επικίνδυνο βακτήριο

Ένα  βακτήριο που ονομάζεται e-coli και "φιλοξενείτε " το έντερο ανθρώπων και ζώων έχει μεταλλαχθεί και χαρακτηρίστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως επικίνδυνο.



Βρήκαμε σχετικές πληροφορίες στις Αμπλοκάριστες και σας τις μεταφέρουμε.


Η επιδημία τροφικών δηλητηριάσεων από το βακτήριο e.coli έχει προκαλέσει έως στιγμής τον θάνατο 18 ανθρώπων και έχει οδηγήσει στο νοσοκομείο εκατοντάδες άλλους σε Γερμανία, Σουηδία, Βρετανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τι είναι αυτό το βακτήριο και πως μπορούμε να προστατευθούμε;
Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), το e.coli (αποτελεί συντομογραφία του Escherichia coli) είναι ένα κολοβακτηρίδιο, το οποίο έχει εκατοντάδες στελέχη.
Τα περισσότερα από αυτά είναι αβλαβή, αλλά ορισμένα από αυτά παράγουν τοξίνες που μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα, όπως σοβαρές κοιλιακές κράμπες και διάρροια. Μερικές φορές η διάρροια μπορεί να είναι αιμορραγική.
Σε μερικούς ασθενείς – ιδίως στα παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών και στους ηλικιωμένους – η λοίμωξη μπορεί να προκαλέσει αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο, κατά το οποία καταστρέφονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια στο αίμα και προκαλείται νεφρική ανεπάρκεια.
Το e.coli μεταδίδεται συχνά με την κατανάλωση μισομαγειρεμένου κρέατος και αυγών, αλλά τελευταία παρατηρείται αύξηση στα κρούσματα που οφείλονται σε κατανάλωση μολυσμένων, φρέσκων φρούτων και λαχανικών, ενώ έχουν υπάρξει επιδημίες και από μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Η παρούσα επιδημία
Η παρούσα επιδημία φαίνεται πως οφείλεται σε μια νέα μεταλλαγή του στελέχους Ο104 του e.coli, το οποίο ούτως ή άλλως είναι σπάνιο ενώ η μεταλλαγή του πρώτη φορά απομονώνεται, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της είναι πως τα θύματά της είναι πρωτίστως ενήλικες - και δη γυναίκες. Οι ειδικοί δεν ξέρουν που να το αποδώσουν αυτό, καθώς ο κανόνας είναι πως οι δηλητηριάσεις από e.coli προσβάλλουν παιδιά και ηλικιωμένους και προφανώς εδώ υπάρχει η εξαίρεσή του.

Πολλοί ασθενείς έχουν αναπτύξει αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο, με προσβολή των νεφρών και μερικές φορές του νευρικού συστήματος. Έτσι, παρουσιάζουν αιμορραγική διάρροια, νεφρική ανεπάρκεια και επιληπτικές κρίσεις.
Η πηγή της παρούσας επιδημίας δεν έχει ακόμα εντοπιστεί και παρ’ ότι αρχικά αποδόθηκε σε μολυσμένα αγγούρια από την Ισπανία, ελέγχονται πλέον και άλλα λαχανικά.

Οι ταξιδιώτες
Έως ότου βρεθεί η πηγή του προβλήματος, οι γερμανικές αρχές συνιστούν στους πολίτες τους να αποφεύγουν να τρώνε ωμές τομάτες, αγγούρια και φυλλώδη λαχανικά όπως το μαρούλι και το σπανάκι – μία σύσταση που αφορά ιδιαίτερα τις βόρειες περιοχές της χώρας, όπου έχουν καταγραφεί και τα περισσότερα κρούσματα και θάνατοι.
Την ίδια συμβουλή δίνει σε όσους ταξιδεύουν στην Γερμανία και η Υπηρεσία Προστασίας της Υγείας (ΗΡΑ) της Βρετανίας, ενώ και οι αρχές της Αυστραλίας εξέδωσαν ταξιδιωτική οδηγία για αποφυγή της κατανάλωσης σαλάτας απ' όσους επισκέπτονται την Γερμανία.
Επιπλέον, η ΗΡΑ συνιστά σε όποιον επιστρέφει από τη Γερμανία και εκδηλώσει γαστρεντερικά προβλήματα, όπως η διάρροια με αίμα, να πάει επειγόντως στον γιατρό και να τον ενημερώσει για το ταξίδι που έκανε.
Στη Βρετανία έχουν καταγραφεί 7 κρούσματα λοίμωξης από e.coli – όλοι ήταν κάτοικοι της χώρας που επέστρεψαν από τη Γερμανία.
Καλό πλύσιμο και μαγείρεμα
Από την πλευρά της, η Υπηρεσία Προδιαγραφών Τροφίμων (FSA) της Βρετανίας εξέδωσε γενικές οδηγίες στις οποίες υπογραμμίζει για μια ακόμα φορά πόσο σημαντικό είναι το καλό πλύσιμο φρούτων και λαχανικών.
Το πλύσιμο πρέπει να γίνεται σε τρεχούμενο νερό (και όχι σε λεκάνες), με τα φυλλώδη λαχανικά να ξεπλένονται καλά φύλλο-φύλλο.
Ένας άλλος τρόπος για απομάκρυνση του e.coli είναι το ξεφλούδισμα και το μαγείρεμα των φρούτων και των λαχανικών, έπειτα από το σχολαστικό πλύσιμό τους.
Το πλύσιμο είναι απαραίτητο πριν από το ξεφλούδισμα, διότι δίχως αυτό υπάρχει ενδεχόμενο να μεταφερθούν με τα χέρια μικρόβια από τη φλούδα στον καρπό.
Το μαγείρεμα, εξάλλου, εξασφαλίζει πως θα εξουδετερωθούν τυχόν βακτήρια που πέρασαν από το χώμα και τις ρίζες των φυτικών προϊόντων στο εσωτερικό του καρπού τους, κατά την δρα Νίκολα Χόλντεν από το Ίδρυμα Τζέιμς Χάτον, στη Σκωτία.

Μερικά προβλήματα του σχολείου


                                                          

  Προς
                                               Δήμαρχο Ελάτειας-Αμφίκλειας
                                               Σχολική Επιτροπή
                                               Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου

                             Κοινοποίηση: Διευθύντρια Δημοτικού σχολείου
                               Κ. Γρίβα ,κ.Γώγο,κ.Καράφλα,κ.Μανίκα
                               Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Φθιώτιδας
                               Τεχνική Υπηρεσία Περιφέρειας Στερεάς   Ελλάδας              


Κύριοι έχουμε την τιμή να σας αναφέρουμε κατόπιν δική αυτοψίας μερικά
σημαντικά πονήματα  που πρέπει να γίνουν στο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Τιθορέας.
Επιγραμματικά αναφέρουμε:
1)Συντήρηση του λέβητα κεντρικής θέρμανσης. Έχει τέσσερα χρόνια να γίνει συντήρηση. Αποτέλεσμα είναι η μη καλή λειτουργία του ,απώλεια θέρμανσης και ταυτόχρονα χρημάτων.
2)Το σχολείο κατά τις βραδινές ώρες έχει επισκέπτες.  Ζητούμε να φωτίζετε κατά τις βραδινές ώρες τον περιβάλλοντα χώρο και να οργανώσετε μια υποτυπώδη αστυνόμευση ώστε να αποφευχθούν οι ζημιές και τα ευρήματα .
3)  Το κεντρικό πέτρινο κτίριο του σχολείου είναι πλέον επικίνδυνο για να φιλοξενεί παιδιά. Υπάρχουν σπασμένα τζάμια στις τάξεις και την κεντρική είσοδο.  Τα κουφώματα είναι παλιά και σιδερένια. Υπάρχουν αρμοί  μεταξύ τοίχων και κουφωμάτων ως εκ τούτου απώλεια θέρμανσης . Τέλος δεν υπάρχουν κάγκελα στον επάνω όροφο .Από την εσωτερική πλευρά  κάτω από κάθε παράθυρο υπάρχει πεζούλι .Αν ένα παιδί ανέβει  στο πεζούλι ,μπορεί να βρεθεί  στο κενό. Μέχρι σήμερα έχει αποφευχθεί τέτοιου είδους δυστυχήματα, κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει  για το μέλλον .
Σας καλούμε για άμεση αυτοψία και γενναιόδωρη επίλυση των αιτημάτων μας.

Για τον Σύλλογο                                          6-12-2012


Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Παιδί και τηλεόραση


Η θέαση στην τηλεόραση σε καθημερινή βάση εδώ και δεκαετίες είναι δεδομένη.
Ένα άρθρο από την ιστιοσελίδα  babyspace.gr θα προβληματίσει σίγουρα τους αναγνώστες.
Το κείμενο είναι του ψυχολόγου Χάρη Πίσχου.


Η τηλεόραση είναι ανοιχτή στο σαλόνι, οι γονείς κάνουν δουλειές και το παιδί, μόλις δύο ετών, κάθεται στον καναπέ και παρακολουθεί πολύχρωμες εικόνες, σχέδια να εναλλάσονται, τσιριχτές φωνές και χαρούμενες μουσικές σε μία οθόνη μεγαλύτερη και από το ίδιο. Το βλέμμα του παιδιού είναι καρφωμένο, τα χρώματα και οι ήχοι το έχουν μαγέψει, δεν μπορεί να κατανοήσει τι γίνεται, αρκεί που χαμογελάει. Παρομοίως αισθάνονται και οι γονείς, μία εσωτερική ανακούφιση που υπάρχει η τηλεόραση και μπορεί να απασχολήσει το παιδί τους.

Τι περιέγραψα μόλις τώρα; Τη συνηθισμένη καθημερινότητα μίας οικογένειας. Μία εικόνα που έχει γίνει τόσο αυτονόητη, όσο και μηχανιστική πλέον. Οι γονείς έχοντας όλη την καλή διάθεση να ασχοληθούν με το παιδί τους, κυριεύονται από την κούραση και εκλογικεύοντας την περίσταση, αφήνουν το παιδί να παρασυρθεί μέσα στις τηλεοπτικές εικόνες για αρκετές ώρες. Και δεν είναι μόνο η τηλεόραση πια στο προσκήνιο. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, το κομπιούτερ και τα παιχνίδια  στην οθόνη, έρχονται να διεκδικήσουν όλο και περισσότερο χρόνο στην ανάπτυξη του παιδιού. 

Ξαφνικά, μέρα με τη μέρα, το παιδί βρίσκεται παραδομένο στις οθόνες του σπιτιού. Αναρωτηθείτε για λίγο πόσες είναι οι οθόνες που έχετε σπίτι σας. Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα σε φιλικό σπίτι με δίδυμα και παρατηρούσα πως οι οθόνες έχουν κλέψει την παράσταση από την γονεϊκή και συγγενική αλληλεπίδραση. Τα παιχνιδίσματα, τα τραγούδια με όλους τους ενήλικες ακόμα και ο τρόπος που ταϊζονταν, είχαν δώσει τη θέση τους στο internet και στα video με εφήμερα τζινγκλάκια. Τα βρέφη, 18 μηνών σχεδόν, βρίσκονταν στην αγκαλιά των γονιών λίγα εκατοστά μακριά από την οθόνη, εκπαιδευόμενα ασυναίσθητα να «αντιδρούν θετικά» μόνο με αναμμένη την οθόνη. 

Η καλή πρόθεση και διάθεση των γονιών για την διαπαιδαγώση των παιδιών τους, δεν αμφισβητείται με τίποτα. Η ασφάλεια των παιδιών και η καλή διαπαιδαγώγησή τους, είναι προτεραιότητα. Πόσο ασφαλείς όμως θα ένιωθαν οι γονείς για την ψυχοκοινωνική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού του αν ήξεραν ότι επηρεάζονται από την υπερβολική προσήλωση στις οθόνες;

Έρευνες στη Μεγάλη Βρετανία έχουν δείξει ότι η εμμονή με την τηλεόραση, το computer και τα παιχνίδια στις οθόνες, ενδέχεται να οδηγήσει σε επιπλοκές στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού καθώς και σε μακροπρόθεσμη εξάρτηση. Τα δεδομένα που επικρατούν αυτή τη στιγμή σε διάφορες χώρες, αναφέρουν ότι στην Αγγλία ο μέσος όρος που ένα παιδί στην προεφηβεία παρακολουθεί «οθόνες» καθημερινά είναι 6 ώρες, ενώ στη Βόρεια Αμερική ο αριθμός αυτός αυξάνεται και φτάνει στις οκτώ. Με την προσήλωση αυτή συνδέονται συμπτώματα όπως παχυσαρκία, καρδιακή ανεπάρκεια και μυοσκελετικοί πόνοι που παρουσιάζονται αργότερα.

Η βρεφική ηλικία είναι μία από τις τρεις περιόδους ταχύτατης ανάπτυξης. Σε αυτή την περίοδο αναπτύσσεται ραγδαία ο εγκέφαλός του παιδιού όπου αρχίζει και δέχεται τα πρώτα ερεθίσματα από το περιβάλλον, που θα αποτελέσουν και τη βάση διαμόρφωσης των αναπτυξιακών τομέων του, ειδικότερα του γνωστικού και του ψυχοκοινωνικού. Το βρέφος βρισκόμενο σε ένα πλαίσιο που δεν έχει συνείδηση του εαυτού του και του περιβάλλοντος που το περιστοιχίζει, γίνεται ένα σφουγγάρι που αφομοιώνει κάθε ερέθισμα. 

Αυτή η φάση είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη του βρέφους και κρίνεται απαραίτητη η ουσιαστική αλληλεπίδραση με τους γονείς τους μέσω της προσοχής, της διαπροσωπικής επαφής, της γλώσσας, της ικανοποίησης συναισθηματικών αναγκών, της ασφάλειας και όχι μέσω τηλεοπτικών ερεθισμάτων, αμφιβόλου ποιότητος. .

Η υπερβολική έκθεση των παιδιών μέχρι τριών ετών στις οθόνες, ενδέχεται να επηρεάσει τη σχέση με τους γονείς, τα συναισθήματά τους, τη γλωσσική τους επικοινωνία, τη συμπεριφορά τους, τον ύπνο τους, τη διατροφή τους ακόμα και τη νοημοσύνη τους. Η ευερεθιστότητα, η ανησυχία και οι αρνητικές αντιδράσεις του παιδιού γενικότερα, εντείνονται σταδιακά καθώς η προσκόλληση στους ήχους και τις εικόνες των οθονών, μεγαλώνει.

Το ιδανικό θα ήταν να αποφεύγεται εντελώς η έκθεση των παιδιών σε οθόνες και τηλεόραση τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των τριών ετών. Γνωρίζοντας όμως ότι δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο, μπορούν να τεθεί από τους γονείς ένα χρονικό όριο, μέχρι τριάντα λεπτά την ημέρα, στην παρακολούθηση τηλεόρασης, καθώς και στην επιλογή συγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. 

Η αφιέρωση ποιοτικού χρόνου του γονέα με το παιδί, στη δημιουργική του απασχόληση, στη διαδραστική αλληλεπίδραση και στην αυθεντική  επικοινωνία μαζί του, είναι μόνο για καλό. Η πρώτη σχέση του παιδιού με τους γονείς του, είναι ορόσημο για την πορεία του ως άνθρωπος και ενδέχεται να επηρεάσει και τις μελλοντικές του σχέσεις. Όσο πιο ασφαλής είναι αυτή η σχέση, τόσο πιο αυξημένη θα είναι και η εμπιστοσύνη του στους γονείς και στον εαυτό του μεγαλώνοντας.